13 Ekim 2005 Perşembe

NE ÇABUK BÜYÜYOR BU VELETLER

Oysa büyümesini dört gözle nasıl da beklemiştim. Ahh bir büyüse , bir konuşsa diye... Yollarda sohbet ederek el ele yürüyeceğimiz günlerin hayalini kurarken yüreğim bir başka çarpardı.
Şimdi 31 aylık oğlum karşıma geçip "anne, biraz sohbet edelim mi?" diye sorduğunda donup kalıyorum.
Uzun süredir görmediğim biri oğlumu görüp de "aaaaa ne kadar büyümüş" dediğinde bir sergide eserini gururla ziayretçilerine sunan ressam gibi hissediyorum kendimi: "işte benim sanat eserim" diyorum.
Biliyorum ki; kollarımın arasında kokusunu uzun süre soluduğum, minik başını sevgiyle okşadığım keyifli anlar git gide azalacak... Minik bebeğim, kuzucuğum, oğluşum apayrı bir birey olarak varlığını ortaya koydukça , onunla başka keyifli yolculuklara çıkacağız!
Ne hızlı büyüyor bu veletler... "sen küçücük bebekken..." diye başlayan konuşmalardan büyük keyif alır oldu. Sık sık sorguluyor. "Ne yapıyordum anneeeee?" Ben de cevaplıyorum: " Aguuuu" diyordun. Kahkahalarla gülüyor " Aguuuu mu diyordum hahaha haha hahaah"
....

Hiç yorum yok: