26 Mart 2007 Pazartesi

4. Yaş Kutlamamız

Bu yıl balböceğinin doğumgününü 20 mart yerine iki gün önce kutladık. Babaannesinin bizde oluşunu ve hafta sonu tatilimizi fırsat bilip hafta içini beklemedik.

Bir gün önce anneannesine giden oğlum evde yokken hazırlıklarımı rahat rahat tamamladım. Bu doğum günü kutlaması önceki yıllardan daha farklı oldu çünkü balböceği çok hevesliydi doğumgünü kutlaması için.... Önceki yıllarda ben türlü hazırlıklar yapıp hazırlanır, eve bir yığın misafir çağırırdım ama balböceği pasta üflemenin dışında pek algılamazdı kutlamayı. Bu sefer aylar öncesinden sormaya başladı:Benim doğungünüm ne mazan anne?"Öyle ki bir çok sabah uyandığında rüyasında doğumgününü kutlarken gördüğünü söyledi. Eve gelen davetlileri, aldıkları hediyeleri ve pastasını hayal edip rüyalarında görüyordu. Ben de o evde yokken salonu ve çocuk odasını balonlarla donattım.

Kociş coştu ve balböceğine doğumgünü hediyesi oalrak akülü bir motor aldık. hafta içi alıp, kocaman kutuyu koridora girişe bıraktık, içinde ne olduğunu söyledik ama pastayı üflemeden hediyenin açılamayacağını anlatıp, doğumgünü kutlaması için birkaç gün beklemesini açıkladık. Tam üç gün boyunca el çırpıp zıplayarak kutunun etrafında döndü, paketin üzerindeki resme bakıp bakıp kutlamalar yaptı.

Pastasını ben hazırladım yine, her defasında biraz daha elim alışmış olarak yapıyorum ama sanırım yaşı büyüdükçe örümcek adam vs. şeklinde pastaları isteyecek...

Oldukça kalabalık bir kutlama oldu. Oğlumun anaokulundan arkadaşı ve kankası ailesiyle geldi. Balböceği çok eğlendi, ben yoruldum ama değdi. Hayalindeki tüm oyuncakları ve benim en çok ihtiyacım olan giysileri hediye olarak geldi :D

Fakat en güzeli balböceğimin bir yaş daha büyüdüğünü böyle kuvvetlice hissetmek, onunla gurur duymaktı.

Geriye bakıp doğumundan bugüne kadar geçen zamanı film şeridi gibi aktı gözümün önüne, dünyaya geldiği zaman onun bana ait bir bebek ve benden parça oluşuna inanamamış, bana emaneten verilmiş, bakmakla yükümlü olduğum , ama kesinlikle benden apayrı bir birey gibi bakmış, benimseyememiştim uzun bir süre....Annesi gibi hissetmiyordum kendimi...

Ancak son iki yıldır damarlarımda hissediyorum onu her şeyiyle, sevgisini taaa içimde hissedip gülen yüzünü bütün gün düşlüyorum. Bir kaç saat görmediğimde çok özlüyorum. Laf aramızda eşimle ben sevgisine doyamadığımız için artık yanımızda yatırır olduk. Çünkü o uyurken bile özlüyoruz onu...

iyiki doğdun oğlum Mutlu yıllar sana...İyiki varsın hayatımızda...

sağlık ve huzur dolu kocaman bir ömür geçirmen dileğiyle..