NE GÜZEL

İnsanın önüne koyduğu hedeflerden birine ulaşması meğer ne güzel bir duyguymuş. Bunu bir kez daha hatırlamam çok iyi oldu. Son yazımda bahsettiğim sınavım bu hafta gerçekleşti. Sınav öncesi iki hafta eve kapanıp ders çalıştım. Kimbilir kaç kere mezun olduğum okula gidip öğrencilerden not dilendim ve on sene öncesinde kalan bilgilerimi toparlayıp yeniden su yüzeyine çıkarmak için çabaladım.
Sınavım son derece iyi geçti. Sorular hep çalıştığım yerlerden geldi. Tüm soruları cevaplamam on dakikamı bile almadı. Verdiğim her cevaptan son derece emindim. Sınav salonundaki diğer arkadaşlar daha sınava adapte olamamışken ben kağıdımı teslim edip dışarıya çıktım. iki kezde kontrol ettim üstelik kağıdımı.
İlk önce eşimi aradım. Çok mutluydum. Sonra diğer tanıdıklarıma haber verdim. İşyerimdeki arkadaşlarım da sevindiler tabii. O sabah oğlum bile "Allah' ım nolursun sınavı kazansın" diyerek dua etmişti benim için. İş çıkışı ilk işim onu kucaklamak oldu zaten. ders çalışacağım diye hep yalnız bırakmıştım oğlumu, olabildiğince az ilgilenmiştim onunla. Ama değdi.
Tabii evim de ev olmaktan çıktı bu arada her taraf temizlenmek istiyor. Yazlıklar çıktı kışlıklar kalkmadı vs vs... Sınav sonuçlarımız önümüzdeki hafta açıklanacak. Artık en düşük memur konumunda çalışmaktan kurtulacağım hayırlısıyla ve teknikerliğe geçeceğim. Kafamda bir tek sorun var oda işyerimi değiştirmem gerekmeden bu kadroyu alabilecek miyim sorusu. Bakalım bundan sonrası hayırlısı tabii. En iyisi de maaşımın artacak olması.